Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα βιώσουμε δοκιμασίες αλλά η πεποίθηση μας πρέπει να είναι στην παρουσία του Θεού. Ο Δαβίδ λέει στους Ψαλμούς 23:4, «Kαι μέσα σε κoιλάδα σκιάς θανάτoυ αν περπατήσω, δεν θα φoβηθώ κακό· επειδή, εσύ είσαι μαζί μoυ· …».
Συχνά παρατηρούμε πως αυτές οι δύσκολες καταστάσεις εμφανίζονται με διαφορετικά μέσα και σκοπούς. Ας κοιτάξουμε μαζί κάποιους λόγους για τους οποίους ο Θεός επιτρέπει δυσκολίες στην ζωή μας.
“God had one son without sin but no son without a cross”
Thomas Merton
#1 Αντοχή πίστης
Αρχικά, οι προκλήσεις έρχονται για να τεστάρουν την αντοχή της πίστης μας. Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί ο Εζεκίας,«… o Θεός τoν εγκατέλειψε, για να τoν δoκιμάσει, ώστε να γνωρίσει όλα όσα ήσαν μέσα στην καρδιά τoυ»_ Β’ Χρον. 32:31.
Ο Θεός μας δοκιμάζει όχι για να δει ο ίδιος αν πιστεύουμε ειλικρινά σε εκείνον – διότι έχει παντογνωσία – το κάνει ώστε εμείς να δούμε ακριβώς την κατάσταση της πίστης μας. Με αυτό το τρόπο μας οδηγεί στην αυτοεξέταση.
Αν αυτήν την στιγμή περνάς κάποια δοκιμασία, ένας από τους σκοπούς της είναι να αποκαλύψει σε σένα την δύναμη ή την αδυναμία της πίστης σου. Όσο πιο δυνατή είναι η πίστη μου τόσο πιο χρήσιμη θα είμαι στον Θεό.
#2 Για Ταπείνωση
Επίσης οι δοκιμασίες είναι για να μας ταπεινώσουν. Μας υπενθυμίζουν να μην καυχόμαστε περισσότερο στην πνευματική μας δύναμη απ’ ότι πρέπει.
Όπως ο απ. Παύλος λέει, «Για να μην υπερηφανεύομαι όμως, ο Θεός μού έδωσε ένα αγκάθι στο σώμα μου, έναν υπηρέτη τού σατανά να με ταλαιπωρεί, ώστε να μην υπερηφανεύομαι»_ Β’ Κορινθίους 12:7.
Οφείλουμε να καταλάβουμε πως ο Θεός κάποιες φορές επιτρέπει δοκιμασίες στην ζωή μας, ιδιαίτερα όταν είμαστε ευλογημένοι σε πνευματικές υπηρεσίες με σκοπό να μας κρατάει ταπεινούς.
#3 Απώλεια ευχαρίστησης στα κοσμικά πράγματα
Επιπρόσθετα πιστεύω πως ο Θεός επιτρέπει δοκιμασίες ώστε να μας κάνει – μου επιτρέπετε η έκφραση – να “ξενερώσουμε” με τα κοσμικά πράγματα. Διότι αποκαλύπτει την απόλυτη ανικανότητά τους να λύσουν οποιοδήποτε πρόβλημα ή να σου παρέχουν ένα οποιοδήποτε βοήθημα σε καιρό άγχους.
Όπως έγινε με τον χορτασμό των 5.000 στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο 6:5,7 όπου δοκιμάστηκε ο Φίλιππος, «Καθώς σήκωσε τα μάτια ο Ιησούς και είδε ότι πολύς κόσμος ερχόταν προς το μέρος του, λέει στο Φίλιππο: «Από πού μπορούμε ν’ αγοράσουμε ψωμί, για να φάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι;» Αυτό το είπε για να δει τι θ’ απαντούσε ο Φίλιππος, γιατί ο ίδιος ήξερε τι έμελλε να κάνει.
Ο Φίλιππος του απάντησε: «Ακόμα και διακόσια δηνάρια να δώσουμε για ψωμιά, δε θα φτάσουν ώστε να πάρει ο καθένας ένα μικρό κομμάτι».
Επιπλέον, ο Μωυσής πέρασε ένα τεστ με παρόμοιο σκοπό, «Με την πίστη ο Μωυσής, όταν πια μεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κόρης του Φαραώ· προτίμησε να υποφέρει μαζί με το λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή.
Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμό, σαν εκείνον που υπέφερε ο Χριστός, γιατί απέβλεπε στην ανταπόδοση»_ Εβραίους 11:24,26.
#4 Αιώνια ελπίδα
Πέρα από αυτό, μας καλούν σε μια αιώνια ελπίδα. Οι δοκιμασίες στην ζωή μας μας ωθούν να θέλουμε να πάμε στον παράδεισο. Μας δείχνουν την “πτώχευση” των ανθρώπινων δυνατοτήτων και παράλληλα μας σταθεροποιούν στην αιώνια ελπίδα.
«Tο ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά τού Θεού. Kαι αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Xριστού· αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του.
Επειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας… και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας.
Eπειδή, σωθήκαμε με την ελπίδα· ελπίδα, όμως, που κάποιος τη βλέπει, δεν είναι ελπίδα· επειδή, εκείνο που κανείς βλέπει, γιατί και να το ελπίζει; Aν, όμως, ελπίζουμε εκείνο που δεν βλέπουμε, το περιμένουμε με υπομονή»_ Ρωμαίους 8:16,25.
Μας κάνουν να προσμένουμε τα άνω, τα ουράνια πράγματα, «Γι’ αυτό, δεν αποκάμνουμε· αλλά, αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός όμως ανανεώνεται ημέρα με την ημέρα.
Eπειδή, η προσωρινή ελαφριά μας θλίψη κατεργάζεται σε μας, από υπερβολή σε υπερβολή, αιώνιο βάρος δόξας· για τον λόγο ότι, εμείς δεν ατενίζουμε σ’ αυτά που βλέπονται, αλλά σ’ αυτά που δεν βλέπονται· επειδή, αυτά που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ αυτά που δεν βλέπονται είναι αιώνια»_ Β’ Κορινθίους 4:16,18.
#5 Ποιον αγαπάς πραγματικά;
Οι δοκιμασίες αποκαλύπτουν ποιον πραγματικά αγαπάμε. Αν λοιπόν πάνω από όλα αγαπάς τον Θεό, θα πεις «σε ευχαριστώ Θεέ μου, για αυτό που κατορθώνεις μέσω αυτής της δοκιμασίας, βοήθησε με να το καταλάβω και εγώ και να σου δώσω δόξα που επιτρέπεις αυτό αυτήν την δυσκολία».
Μα αν στην πραγματικότητα αγαπάς τον εαυτό σου παρά τον Θεό ή παραπάνω από Αυτόν, τότε θα πεις, «Θεέ γιατί μου το κάνεις αυτό;» Και θα καταλήξεις να θυμώνεις, θα αναστατωθείς, θα πικραθείς και θα γεμίσεις άγχος.
Μας δοκιμάζει για να δούμε ποιον αγαπάμε αληθινά με όλη την καρδιά μας και την ψυχή μας, «… επειδή, σας δοκιμάζει ο Kύριος ο Θεός σας, για να γνωρίσει αν αγαπάτε τον Kύριο τον Θεό σας, με όλη σας την καρδιά, και με όλη σας την ψυχή»_ Δευτερονόμιο 13:3.
Αν δεν αγαπάς τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που να είσαι πρόθυμος αν χρειαστεί να αποκοπείς από τους γονείς σου, τα παιδιά σου, τον σύζυγό σου, τα αδέρφια σου ακόμη και από την ίδια σου την ζωή, τότε δεν αγαπάς τον Θεό αποκλειστικά, και δεν είσαι άξιος για μαθητής του.
Και τι εννοώ με το να αποκοπείς; ότι θα είσαι πρόθυμος να κάνεις πρωτίστως το θέλημα του Θεού ανεξάρτητα από το τι έκκληση κάνουν αυτά τα πρόσωπα σε σένα.
Αυτό το διαβάζουμε στο ευαγγέλιο του Λουκά 14:26, «Aν κάποιος έρχεται σε μένα, και δεν μισεί τον πατέρα του, και τη μητέρα, και τη γυναίκα, και τα παιδιά, και τους αδελφούς, και τις αδελφές, ακόμα μάλιστα και τη δική του τη ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Kαι όποιος δεν βαστάζει τον σταυρό του, και έρχεται πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου».
#6 Εκτίμηση της ευλογίας του Θεού
Οι δοκιμασίες μας διδάσκουν να εκτιμάμε την ευλογία του Θεού. Η λογική από την άλλη μας μαθαίνει να εκτιμάμε τον κόσμο, τα αισθήματα μας μαθαίνουν να εκτιμάμε την απόλαυση, ενώ η πίστη μας λέει να εκτιμάμε τον λόγο του Θεού.
Οι δυσκολίες λοιπόν, μας μαθαίνουν την ευλογία της υπακοής.
Η υπακοή με οποιοδήποτε τίμημα φέρνει την ευλογία του Θεού. Ο ψαλμωδός λέει στο Ψαλμό 63:3, «Eπειδή, τo έλεός σoυ είναι καλύτερo από τη ζωή· τα χείλη μoυ θα σε επαινoύν».
Τέλειο παράδειγμα αποτελεί ο Ιησούς στην Εβραίους 5:7,9 «O οποίος κατά τις ημέρες τής σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορούσε να τον σώζει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας τής ευλάβειάς του, παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε.
Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν».
«Nα είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Iησού Xριστό· ο οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό· αλλά, κένωσε τον εαυτό του, παίρνοντας δούλου μορφή, καθώς έγινε όμοιος με τους ανθρώπους· και βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του, γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού.
Γι’ αυτό, και ο Θεός τον υπερύψωσε, και του χάρισε όνομα, που είναι το όνομα πάνω από κάθε άλλο·»_ Φιλιππησίους 2:5,9.
Οι δοκιμασίες έρχονται για να μας περάσουν μέσα από θλίψεις, ώστε να μάθουμε να υπακούμε μέσα από αυτές και στο τέλος να λάβουμε την πλήρη ευλογία του Θεού.
#7 Αλληλοϋποστήριξη στις δυσκολίες
Μέσα από τις δοκιμασίες μαθαίνουμε να βοηθάμε και τους άλλους στις δικές τους θλίψεις. Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο ότι θα είναι ικανός να σταθεί και στους άλλους αργότερα, αφού βιώσει την εμπειρία της δοκιμασίας.
«Kαι ο Κύριος είπε: Σίμωνα, Σίμωνα, δες, ο σατανάς σάς ζήτησε, για να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι. Πλην, εγώ δεήθηκα για σένα για να μη εκλείψει η πίστη σου· και εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, στήριξε τους αδελφούς σου»_ Λουκά 22:31.
Επίσης στην Εβραίους 2:17,18 διαβάζουμε το παράδειγμα του Ιησού, ως μέγας αρχιερέας , «Γι’ αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών τού λαού. Επειδή, σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται».
#8 Διαρκή δύναμη που αντέχει
Τέλος, οι δοκιμασίες έρχονται ώστε να αναπτύξουν μια διαρκή δύναμη που αντέχει για μεγαλύτερη χρησιμότητα. Αυτήν την δύναμη την ασκούμε όταν εμπιστευόμαστε απόλυτα τις υποσχέσεις του Θεού. Η προσευχή αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα “όπλα” του χριστιανού.
“While all things are quiet and comfortable we live by sense rather than faith but the worth of a soldier is never known in times of peace”
Thomas Mennton.
Όλοι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους δοκιμαζόμαστε ταιριάζουν απόλυτα στο σχέδιο του Θεού.
Στην πράξη, τι κάνω;
Μα το ερώτημα ακόμη παραμένει. Πως θα ανταπεξέλθουμε στην μέση της δοκιμασίας; Η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του Ιακώβου στην επιστολή του 1:2,12. Με λίγα λόγια θα χρειαστεί να έχεις:
α) μια στάση χαράς, «Kάθε χαρά θεωρήστε, αδελφοί μου, όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς· »_ Ιακ. 1:2.
β) ένα μυαλό που κατανοεί, «γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία τής πίστης σας εργάζεται υπομονή·»_ Ιακ. 1:3
γ) μια υπάκουη βούληση, «η δε υπομονή ας έχει τέλειο έργο…»_ Ιακ. 1:4
δ) μια πιστή καρδιά, ζήτα από τον Θεό αυτό που χρειάζεσαι και ζήτα το με πίστη, «Aν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλιπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί. Aς ζητάει, όμως, με πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου· »_ Ιακ. 1:5,6.
ε) ένα ταπεινό πνεύμα, «Aς καυχάται δε ο ταπεινός αδελφός στο ύψος του· και ο πλούσιος, στην ταπείνωσή του· …»_Ιακ. 1:9,11.
Εμπνευσμένο από ένα μήνυμα του ποιμένα και συγγραφέα John MacArthur “The Purpose of Trials” / gty.org