Τίποτα δεν μας απασχολεί περισσότερο στη ζωή από το που θα περάσουμε την αιωνιότητα. Αυτό γιατί, «Ο Θεός… μέσα στον άνθρωπο έβαλε την αίσθηση της αιωνιότητας.»_ Εκκλ.3:11. Η Αγία Γραφή θα αποτελέσει πηγή πληροφορίων σε αυτήν μου την ανάρτηση. Στην οποία μάλιστα βρίσκουμε περισσότερες αναφορές για την κόλαση παρά για τον παράδεισο.
1) Σωτηρία από την κόλαση;
Για τον ίδιο λόγο που ο απ. Παύλος λέει ότι είναι πρόθυμος να κηρύξει το ευαγγέλιο (Ρωμ.1:15) – έτσι και οι πιστοί που έλαβαν αυτήν «την δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε ένα που πιστεύει» (Ρωμ.1:16), επιθυμούν οι άνθρωποι να σωθούν. Αλλά από τι έχουν ανάγκη οι άνθρωποι να σωθούν;
Η απάντηση είναι απλή, από την αιώνια τιμωρία. Μια τιμωρία που δεν έχει τέλος, είναι μια συνειδητή ζωή μέσα ένα αναστημένο σώμα κατάλληλο να βιώσει αιώνια τιμωρία. Η αιώνια αυτή τιμωρία λαμβάνει χώρα στην κόλαση, μας λέει η Βίβλος.
Ας είμαστε ειλικρινείς όμως, όλοι μας έχουμε αποστασιοποιηθεί από αυτήν την πραγματικότητα. Υπάρχει γενικά, μία αίσθηση αδιαφορίας ακόμα και από τις εκκλησίες. Στην πραγματικότητα όμως θα έπρεπε να είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που αναφέρουμε όταν μιλάμε για το ευαγγέλιο.
Ως επί το πλείστο, το ευαγγέλιο έχει να κάνει με την σωτηρία από την κόλαση.
Για αυτό είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο Θεός επιθυμεί να σώσει από την κόλαση. Στην β’ επιστολή του Πέτρου λέει, «δεν βραδύνει ο Kύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια».
2) Αμαρτωλή κοινωνία
Ζούμε σε ένα κόσμο όπου όσο περνάει ο καιρός η αμαρτία μας φαίνεται όλο και πιο ελκυστική. Η αμαρτία έχει γίνει μέρος της κουλτούρας μας. Είμαστε τόσο συνηθισμένοι στο να αμαρτάνουμε ως ανθρώπινο γένος – ώστε να μην αποδίδονται πλέον δίκαιες συνέπειες ούτε από την κοινωνία.
Υπάρχει μια στρεβλή αίσθηση του καλού και του κακού και μια διαστρεβλωμένη κατανόηση της δικαιοσύνης. Δεν γνωρίζουμε τι είναι πραγματικά αμαρτία. Αυτό που παραδέχονται οι περισσότεροι σήμερα ως αμαρτία είναι μόνο η συμπεριφορά που βλάπτει κάποιον άλλον.
Αλλά και πάλι ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από αυτόν τον κανόνα αυτόματα, διότι λένε, «σίγουρα αυτό που κάνω εγώ από μόνο του δεν αποτελεί αμαρτία άρα θα έπρεπε να είμαι ελεύθερος να την κάνω χωρίς περιορισμούς και ενοχές».
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο κόσμος να βρίσκει ξένο και παράταιρο σύμφωνα με τον σκεπτικό του την ιδέα ότι θα πληρώσουν πλήρως για κάθε αμαρτία αιώνια.
Για παράδειγμα θα είναι δύσκολο να κατανοηθεί το εδάφιο όπου λέει, «εξαιτίας, όμως, της σκληρότητας σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού»_ Ρωμ.2:5.
Αυτή είναι η άγια και δίκαιη οργή του Θεού – η οποία διαφέρει απόλυτα με την ανθρώπινη οργή.
3) Ο Χριστός κήρυττε για την κόλαση
Στο πρώτο κιόλας κήρυγμα του στην επί του Όρους ομιλία, ο Ιησούς Χριστός μιλάει για την κόλαση. «Aκούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Mη φονεύσεις»· και όποιος φονεύσει, θα είναι ένοχος στην κρίση.
Eγώ, όμως, σας λέω ότι, καθένας που οργίζεται αναίτια ενάντια στον αδελφό του, θα είναι ένοχος στην κρίση, και όποιος πει στον αδελφό του: Pακά, θα είναι ένοχος στο συνέδριο· και όποιος πει: Mωρέ, θα είναι ένοχος στη γέεννα της φωτιάς»_ Ματθ.5:21,22.
Επιπρόσθετα, «Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: «Μη μοιχεύσεις». Εγώ, όμως, σας λέω, ότι καθένας που κοιτάζει μία γυναίκα για να την επιθυμήσει, διέπραξε ήδη μοιχεία μέσα στην καρδιά του. Kαι αν το δεξί σου μάτι σε σκανδαλίζει, βγάλ’ το, και πέταξέ το από σένα· επειδή, σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, και να μη ριχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα. Kαι αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψ’ το, και πέταξέ το από σένα· επειδή, σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, και να μη ριχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα»_ Ματθ.5:27,30.
Ακόμα, αξίζει την προσοχή μας το εξής εδάφιο, «Kαι να μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, να φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα»_Ματθ.10:28.
Ο Ιησούς μίλησε για την κόλαση πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλον στην Γραφή και την όρισε ως μια συνειδητή αιώνια τιμωρία.
4) Η ιστορία του πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου
Στο ευαγγέλιο του Λουκά βλέπουμε τον Ιησού να παραθέτει μια ιστορία σχετικά με έναν άνθρωπο που πήγε στην κόλαση.
«Yπήρχε δε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και ντυνόταν με πορφύρα, και στολή από βύσσο, ευφραινόμενος καθημερινά με μεγαλοπρέπεια. Yπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον οποίο έβαζαν κοντά στην πύλη του, και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου· αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν, έγλειφαν τις πληγές του. Πέθανε δε ο φτωχός και φέρθηκε από τους αγγέλους στον κόλπο τού Αβραάμ».
Αυτός ο κόλπος είναι μια αναφορά από την Παλαιά Διαθήκη σε ένα μέρος παρηγοριάς, ένα μέρος γαλήνης, όπου βρίσκεται ο Αβραάμ – ο Αβραάμ ήταν ένας αληθινός πιστός «που πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη»_ Γαλάτας 3:6, είναι ο “πατέρας της πίστης” . Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι αυτό το μέρος είναι ο παράδεισος.
Στην συνέχεια διαβάζουμε, «Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον άδη που ήταν και βασανιζόταν, (συμπεραίνουμε ότι είναι στην κόλαση εξαιτίας της περιγραφής του στην συνέχεια) σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του το Λάζαρο.
Τότε φώναξε ο πλούσιος και είπε: “πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δακτύλου του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φωτιά”.
Γίνεται, επομένως, εύκολα αντιληπτό από τα λεγόμενα του Ιησού ότι η είσοδος σε αυτό το μέρος γίνεται αφού πεθάνει κάποιος και ότι είναι ένα μέρος μαρτυρίου, δίψας, αγωνίας και φωτιάς.
Έπειτα λέει, «Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: “παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις.
Κι εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από ’δω σ’ εσάς να μην μπορούν· ούτε οι από ’κει μπορούν να περάσουν σ’ εμάς”». Από την στιγμή που θα βρεθείς εκεί, δεν υπάρχει διαφυγή, μένεις εκεί για πάντα.
5) Η ορθολογική οπτική της κόλασης
Ο Σατανάς και οι δαίμονες του θα σταλούν στην λίμνη της φωτιάς για πάντα (Αποκ. 20:10). Γιατί; Επειδή επαναστάτησαν και ακόμη επαναστατούν εναντίον του Θεού. Επιπλέον οι άπιστοι επαναστατούν ενάντια στον Θεό και όχι μόνο αυτό, στο ευαγγέλιο του Ιωάννη στο κεφάλαιο 8 διαβάζουμε ότι ανήκουν στην οικογένεια του Σατανά,
«…εσείς είστε από τον πατέρα τον διάβολο». Οι άπιστοι επαναστατούν όπως και οι πεσμένοι άγγελοι μαζί με τον αρχηγό τους επαναστατούν – επομένως όποιος επαναστατεί αξίζει την ίδια τιμωρία, επειδή διαπράττει το ίδιο έγκλημα.
Αμαρτωλοί και πεσμένοι άγγελοι διαπράττουν το ίδιο έγκλημα, μοιράζονται την ίδια ενοχή και τέλος λαμβάνουν την ίδια τιμωρία.
Και κάποιος θα πει, είναι αυτό δίκαιο; Αξίζουμε οι αμαρτωλοί την ίδια τιμωρία με τον Σατανά; Βέβαια, ο νομοθέτης το αποφασίζει αυτό. Ο Θεός έχει αποφασίσει ότι το έγκλημα είναι αρκετά αποτρόπαιο ώστε να κρίνει με τον ανάλογο τρόπο.
Αυτό που δεν μας κάθεται καλά είναι το πως μια στιγμιαία αμαρτία ή αμαρτίες έχουν αποτέλεσμα την αιώνια τιμωρία; Για να σε βοηθήσω να καταλάβεις, η τιμωρία δεν έχει να κάνει με τον χρόνο που αμαρτάνει ένας αμαρτωλός.
Τα εγκλήματα ενάντια σε έναν άπειρα άγιο Θεό, είναι απείρως αισχρά και η τιμωρία Του είναι κατάλληλη για τέτοια εγκλήματα.
Και το κλειδί σε όλο αυτό είναι ότι οι αμαρτωλοί που πάνε στην κόλαση ποτέ δεν μετανοούν, συνεχίζουν την επανάσταση τους. Η κόλαση δεν είναι μια θεραπευτική εμπειρία. Είναι μια ανταποδοτική δικαιοσύνη.
Διότι οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν μισητές του Θεού για πάντα έτσι ώστε πληρώσουν δίκαια τις συνέπειες των πράξεων τους.
Η αμαρτία στην κόλαση δεν σταματά ποτέ. Πιστεύω μάλιστα, πως στην κόλαση οι αμαρτωλοί θα αμαρτάνουν πιο πολύ από ποτέ. Εδώ στη γη υπάρχει κάποιο όριο ενώ στην κόλαση δεν υπάρχει κάτι να συγκρατεί την αμαρτία.
6) Η θεολογική οπτική της κόλασης
Η τιμή και η δόξα του Θεού φανερώνεται στον τρόπο που τιμωρεί τους αμαρτωλούς. Ο Θεός επειδή επειδή είναι άγιος και απόλυτα δίκαιος πρέπει να τιμωρεί την αμαρτία. Ο Θεός λέει ότι εξαιτίας των όσων έχουν κάνει οι άνθρωποι εναντίον του θα βιώσουν μια αιώνια φωτιά (Ησαϊας 66:22,24).
Βλέπουμε ότι είναι ο χαρακτήρας του Θεού που διακυβεύεται πάντα. Στον Δανιήλ 12:2 διαβάζουμε, «Kαι πολλοί απ’ αυτούς που κοιμούνται μέσα στο χώμα τής γης, θα σηκωθούν, οι μεν σε αιώνια ζωή, οι δε σε ονειδισμό και αιώνια καταισχύνη».
Αν θα μπορούσε να υπάρχει έστω και μία αίσθηση ικανοποίησης στην κόλαση, αυτό θα ήταν ότι ο αμαρτωλός θα μπορεί να αμαρτάνει όσο θέλει χωρίς κάτι να το συγκρατεί, επειδή δεν θα υπάρχει καμία επιρροή του Θεού εκεί.
Η κόλαση είναι για αυτούς που μισούν τον Θεό, και ενεργούν ενάντια στην χάρη του, στην αγιότητα του, στην κυριαρχία του και στην δόξα του. Και το λυπηρό είναι ότι θα συνεχίσουν για πάντα να ενεργούν έτσι.
7) Η βιβλική οπτική της κόλασης
Τι λέει η Αγία Γραφή για την κόλαση; Αν και έχω παραθέσει ήδη πολλά αποσπάσματα της, κατά την γνώμη μου η πιο ενδιαφέρουσα πληροφορία για την κόλαση καταγράφεται στον Εκκλησιαστή 9:10, «Όλα όσα βρει τo χέρι σoυ να κάνει, κάνε σύμφωνα με τη δύναμή σoυ· επειδή, δεν υπάρχει πράξη oύτε λoγισμός oύτε γνώση oύτε σoφία, στoν άδη όπoυ πηγαίνεις».
Τρομερό! αυτό ακούγεται σαν μια αιώνια ζωή μέσα στην βαρεμάρα.
Στον Ιώβ το μέρος αυτό περιγράφεται ως εξής, «πριν πάω απ’ όπoυ δεν θα επιστρέψω, σε γη σκoταδιoύ και σκιάς θανάτoυ· σε γη σκoτεινή, σαν τo σκoτάδι τής σκιάς τoύ θανάτoυ, όπου δεν υπάρχει τάξη, και το φως είναι σαν το σκοτάδι»_ Ιώβ 10:21,22.
Το ίδιο λέει επίσης ο Ματθαίος στα 8:12 και 22:13, είναι ένα μέρος αιώνιου σκότους και αιώνιου πόνου.
Συνοψίζοντας, ο λόγος του Θεού μιλάει για την κόλαση με πολύ συγκεκριμένες λέξεις: αγωνία, εξορία, κατάρα, σκοτάδι, στέρηση, καταστροφή, απελπισία, φωτιά, τρίξιμο δοντιών, ενοχή, δυστυχία, μοναξιά, πόνος, ταλαιπωρία, πίεση, φυλακή, τιμωρία, ερείπιο, αποχωρισμός, ντροπή, καταφρόνηση, καπνοί, θειάφι, μαρτύριο, ταραχή, σωρό σκουπιδιών και κλάμα, όλα αυτά για πάντα.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην κόλαση. Με άλλα λόγια κάθε αμαρτωλός πάει εκεί μέσα από τον δρόμο των δικών του αμαρτωλών επιλογών.
Στον αντίποδα, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να αποφύγεις την κόλαση. «Eπειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή»_ Ιωάννη 3:16.
«και να προσμένετε τον Yιό του από τους ουρανούς, που τον ανέστησε από τους νεκρούς, τον Iησού, ο οποίος μάς ελευθερώνει από τη μέλλουσα οργή»_ Α’ Θεσσαλονικείς 1:10.
Τέλος
Θα ήθελα να κλείσω συνεχίζοντας από εκεί που το άφησα με την ιστορία του πλούσιου και φτωχού Λάζαρου. Ο πλούσιος που κατέληξε στην κόλαση, παρακαλούσε τον Αβραάμ, «Είπε πάλι ο πλούσιος: “τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδελφούς μου, ώστε να μην έρθουν κι εκείνοι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων”.
Ο Αβραάμ του λέει: “έχουν τα λόγια του Μωυσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά”». – Ο Αβραάμ εδώ εννοεί την Γραφή. Καμία εντύπωση δεν μου κάνει που το βιβλίο best-seller όλων των εποχών είναι η Αγία Γραφή.
«“Όχι, πατέρα μου Αβραάμ”, του λέει εκείνος, “δεν αρκεί· αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν”. Του λέει τότε ο Αβραάμ: “αν δεν υπακούνε στα λόγια του Μωυσή και των προφητών, ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πεισθούν”». Πως μπορείς να μοιραστείς τα καλά νέα του Ευαγγελίου;
Νοιάζεσαι και μιλάς με αγάπη το ευαγγέλιο (Ρωμαίους 1:16,17) στον συνάνθρωπο σου δείχνοντας στην Αγία Γραφή. Η Γραφή είναι το πιο πειστικό μέσο, το οποίο το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί για να αναγεννήσει και να σώσει ψυχές από τον κάθοδο τους προς την κόλαση.
Εμπνευσμένο από ένα μήνυμα του ποιμένα John MacArthur “The Truth About Hell (Selected Scriptures)”